Co to jest delfinoterapia i w jakich dziedzinach medycyny jest stosowana?

Delfinoterapia wciąż wzbudza rosnące zainteresowanie, ponieważ chodzi o efekty przeciwbólowe, leczenie depresji, zwiększenie możliwości nauczania dzieci autystycznych. Istnieją informacje dotyczące zmian aktywności działania mózgu spowodowane poprawą synchronizacji w działaniu powolnych fal półkul mózgowych.

Efekt fizjologiczny kontaktów ludzi z delfinami charakteryzuje się znacznymi zmianami aktywności mózgu. Mechanizm oddziaływania jest przedmiotem szczegółowych badań przez uczonych z różnych krajów.

W pewnych źródłach mówi się o cerebralno-hormonalnym mechanizmie oddziaływania. Zebrano dowody elektro-fizjologiczne na rzecz endomorficznej podstawy takiego efektu.
Dotychczas pozostaje bez odpowiedzi pytanie – a jak delfiny to robią?

Delfiny podobnie jak ludzie – wykazują podobny kardiogram i skład krwi, posiadają czterokomorowe serce, temperaturę ciała, porównywalną wagę mózgu.

Skanując pacjenta, zwierzęta wyczuwają charakterystyczną wibrację chorego organu. Posiadają one zadziwiające biopole: «obcując» z affiliantem, człowiek pozbywa się stresu, czuje przypływ życiowej energii, oswobadza się od negatywnych emocji.
Delfinotierapia dzieli się na dwa kierunki:

1. Swobodne współdziałanie z zwierzęciem z minimalnym udziałem specjalistów (lekarza, trenera, psychologa, psychoterapeuty, pedagoga itd.) W tym przypadku klient (pacjent) sam nawiązuje swoje stosunki z delfinem, wybiera sposoby współdziałania w ramach dopuszczalnych możliwości. Rola specjalistów ogranicza się do zapewnienia bezpieczeństwa klientów i delfinów.

2. Specjalnie zorganizowane obcowanie: obcowanie z zwierzętami odbywa się przez specjalistów: (lekarza, psychoterapeuty, psychologa itd.), gdzie obcowanie ze specjalistą dla klienta ma efekt psychoterapeutyczny, a obcowanie z delfinem spełnia rolę tła, środowiska.

Delfinotierapię można zaliczyć do psychoterapii naturalnej, ze względu na wpływ obiektu naturalnego (delfina, posiadającego działanie lecznicze), występującego w charakterze samodzielnej metody.